Ayrılık kaygısı çocukların anne ya da bakım veren kişiler gibi bağlanma figürlerinden ayrılması durumunda gösterdikleri aşırı ve gerçekçi olmayan endişe tepkisidir. Bu çocuklar okuldan değil bağlı oldukları kişinin yokluğundan dolayı endişelidirler. Ayrılık kaygısı yaşayan çocuklar; ebeveynlerin yokluğunda onların sağlığı ve güvenliğinden endişe duyarlar, uyumakta veya uykuya dalmakta güçlük çekerler, geceleri kabuslar görebilirler, yalnız kalmaktan korkarlar, karın ağrısı, baş ağrısı gibi somatik şikayetleri olabilir.

     Ayrılık kaygısının oluşmasını etkileyen biyolojik ve çevresel risk faktörleri bulunmaktadır. Genetik faktörler ve çocuğun mizaç özellikleri biyolojik risk faktörlerini oluşturmaktadır. Aile - çocuk etkileşimleri ve ebeveynlerin ayrılmaya yönelik tutumları ise çevresel risk faktörlerindendir. Özellikle aşırı koruyucu, kontrolcü ve otoriter aile tutumları çocuğun ayrılık kaygısı ile ilişkili olmaktadır.

Ayrılık karşısını önlemek adına neler yapılabilir?

•  Okula yeni başlayacak olan anaokulu ve ilkokul öğrencileri için karşılama töreni, hoş geldin partisi şeklinde organizasyonlar yapılması sağlanabilir.
• Okulun öğrencilerle gezilerek tanıtılması öğrencilerin alışılmasını kolaylaştıracaktır.
• Okul psikolojik danışmanları / rehber öğretmenleri okula yeni başlayan, ayrılık kaygısı yaşayan öğrencilerle neler yapılabileceği konusunda okul öncesi öğretmenlerine ve sınıf öğretmenlerine bilgiler verebilir, destek olabilir.
• Ebeveynler evde çocuğunu, zihinsel ve duygusal olarak okula hazırlayabilir. Okulun güzel ve eğlenceli yanlarını vurgulayabilir.
• Anne - baba olarak sizler çocuğunuzdan ayrılmaya ilişkin kendi tutumunuzu gözden geçirebilirsiniz.
• Anne - babalar okuldan ayrılırken özel bir ayrılma ritüeli oluşturabilir. Bu bir söz, öpücük ya da sarılma olabilir. Bunun gibi ritüeller çocuğunuzu rahatlatacaktır.